Nr hip. 2310-c, 2311-d.
Właściciel (1930) – Temler (Cała Warszawa…).
Garbarnia Temler i Szwede.

Zakład powstał w tym miejscu przed rokiem 1870, kiedy to garbarnię Karola i Aleksandra Temlerów i Ludwika Szwede przeniesiono z hal przy Dzikiej i Wolność. Przed I wojną światową zatrudniał ok. 350 pracowników, roczny obrót przekraczał 2,5 mln. rubli. Zakład produkował skóry podeszwowe, pasowe, cielęce, juchtowe i surowcowe oraz pasy transmisyjne. Garbarnia uszkodzona podczas oblężenia Warszawy w 1939 roku, remontowana podczas okupacji, ponownych uszkodzeń doznała w roku 1944.

Najdłuższy w Warszawie zachowany mur getta, na granicy terenu garbarni z Placem Parysowskim (obecnie głównie boisko szkolne), fragmenty od strony Stawek (teren stacji paliw).

Po wojnie, z ruin fabryki Pfeiffrów przewieziono ocalałe maszyny i rozpoczęto uruchamianie zakładu. W 1948 (1946?) r. firmę znacjonalizowano jako Garbarnię nr 1 Warszawskich Zakładów Garbarskich. Na krótko jej dyrektorem administracyjnym został wówczas Józef Pfeiffer. Później mieściły się tu Fabryka Obuwia "Syrena" i Zakłady Przemysłu Skórzanego „Lux-But” (do 1975 r.). Kolejnym użytkownikiem było MPO, obecnie od kilku już lat budynki stoją puste i niszczeją.

Budynek główny z lat 1858-59 i halę produkcyjną z II połowy XIX wieku, 27.08.2010 r. wpisano do rejestru zabytków. Ponoć jeszcze w nim są, choć różnie się zaczyna o tym mówić. Skądinąd, rejestr ów do dziś obejmuje od dawna nieistniejąca ścianę frontową fabryki mebli Szczerbińskiego z Dzielnej 72...