Kolejka Marecka - zaciekawiamy Warszawą

Niby że jedno wynikło z drugiego?

Coś się zaczęło, a, w konsekwencji, kończy tak ...
W sumie, masz rację, ze te dwie daty warto by podawać zawsze razem.

Pozdrawiam

Ze Stalinem to nie wiedziałem ...

365 dni w roku, a czasami nawet 366, a jednak trafiają się takie rzeczy.
Coś w tym musi być

Ja tylko a propos tego, że się biednego ruskiego kapitana łodzi podwodnej czepiają, że na wojnę musiał iść.

Mało kto pamięta, że dzień później, hitlerowcy urządzili ostatnią taką wielką masakrę i 5 tysięcy więźniów z obozu Sttuthof spędzili w Marszu Śmierci na bałtycką plażę i rozstrzelali,  a potem barkę zatopili w Bałtyku.

Każda ofiara jest przykra, ale warto mieć świadomość, komu niektóre rocznicowe daty zawdzięczamy.

Pozdrawiam

PS wyprzedziłem trochę kalendarium, ale chyba nic straconego

Opisana powyżej przez kolegę Weldona masakra dotyczyła więźniów jednego z podobozów KL Stutthof,   utworzonych w Prusach Wschodnich (na terenie lotnisk Luftwaffe w okolicy Królewca)  rozkazem z 21 września 1944 r. komendanta obozu Paula Wernera Hoppe.
Kiedy 12 stycznia 1945 r. rozpoczęła się zimowa ofensywa armii sowieckiej właśnie te podobozy znalazły się najwcześniej w strefie zagrożenia. W chwili przygotowywania się do ewakuacji liczyły one 4685 więźniów. Początkowo wszystkich więźniów ewakuowano  do Królewca, skąd 26 stycznia 1945 r. zostali oni pognani w kierunku morza do miejscowości Palmnicken. Do Palmnicken dotarło około 4000 więźniów, których umieszczono w zakładach bursztynowych. Planowano wymordować ich w sztolniach zakładów bursztynowych, jednakże koncepcja ta nie została zrealizowana wskutek sprzeciwu dyrektora zakładów bursztynowych  Landmann oraz zarządcy tamtejszych majątków Feyerabend (zamordowanego przez Niemców 30 stycznia 1945 r.) W tej sytuacji Niemcy 31 stycznia poprowadzili więźniów w kierunku morza, tłumacząc im, że  maszerują do portowego miasta Pilau, skąd statkami będą ewakuowani do Hamburga. Po chwili odłączono od kolumny maszerujących na końcu 50 mężczyzn i popędzono ich w morze, jednocześnie strzelając do nich z broni maszynowej. Następnie kobiety ustawiano w szeregi i gnano na pokryty cienką warstwą lodu Bałtyk. Niektórzy próbowali uciekać, inni padali po drodze, udając zmarłych. Prawdopodobnie w ten sposób udało się zbiec z miejsca masakry około 200 osobom. Jednak nazajutrz rano, 1 lutego 1945 r., burmistrz Palmnicken, Kurt Friedrichs, zorganizował tzw. Suchkommando (grupa poszukująca), składające się z członków miejscowego Hitlerjugend, które zajęło się poszukiwaniem zbiegłych więźniów.
15 kwietnia 1945 r. do Palmnicken wkroczyły oddziały 32. dywizji Armii Czerwonej. Z masakry w Palmnicken ocalało zaledwie trzynastu więźniów...