Kolejka Marecka - zaciekawiamy Warszawą

Gdybym mógł, to bym z Tobą polazł. Krzysiu zrób fotki!

Teraz z kolei jakieś problemy techniczne, nie mogę przesłać wszystkich zdjęć. Na razie więc tyle:

stanowisko badawcze:


fragment:


broń osobista załogi:


szczątki instalacji hydraulicznej:


sprężarka:


cdn.

Dzieki Krzysiu za zdjęcia. Super. Szkoda, że wtedy nie dotarliśmy.

Jeszcze fragment wspomnień Henryka Ptaka:

Było to w sierpniu 1944 roku, w okresie żniw. Na polach stały kopki ze zbożem (...) Obudził nas potężny wybuch. (...) zobaczyliśmy wielką łunę w odległości jakiegoś kilometra (...) Pożar nie ustawał przez całą noc, podtrzymywany kolejnymi eksplozjami. Rano wyruszyliśmy z ojcem, by zobaczyć miejsce katastrofy. Gdy doszliśmy, była tam już niemiecka żandarmeria, która zabezpieczała teren. Nie bronili nam zbliżyć się do wraku samolotu, zajęci głównie zbieraniem rozrzuconej wokół broni. Leżały tam i ciężkie karabiny maszynowe i pistolety. Kiedy podeszliśmy do miejsca upadku maszyny, zobaczyłem olbrzymi dół, z którego wystawały resztki kadłuba. W promieniu stu metrów mniej więcej widać było kawałki blachy z poszycia, porozrywane na stosunkowo niewielkie kawałki i okropnie pogięte. Wszystko wokół ciągle jeszcze się tliło. Wśród porozrzucanych blach leżały szczątki lotników. Na moich oczach jeden z żandarmów podniósł oderwaną rękę, by zdjąć z palca obrączkę, po czym tę rękę odrzucił. Pamiętam też, że mój ojciec znalazł tam pięć lirów włoskich. Szczątki ciał pozbierał pan Wójtowicz z Dąbrowy Tarnowskiej. Później zostały pochowane na miejscowym cmentarzu.