Kolejka Marecka - zaciekawiamy Warszawą

weldon napisał:

1942 - Niemcy zlikwidowali prowadzony przez Janusza Korczaka warszawski Dom Sierot.

Data niezbyt znana, na ogół wszyscy podają 6.08 - a to jednak było piątego. Ringelblum, na szczęście, żądał od współpracowników podawania daty i dnia tygodnia, co pozwoliło na weryfikację wielu informacji, także i tej.

Nie umniejszając w niczym niczyjej ofiary, trzeba podkreślić, że Korczak nie był jedyny. Ringelblum pisze, że z wychowawców bardzo w getcie licznych sierocińców, nie pojechali z dziećmi tylko niektórzy, prawie wszyscy poszli z podopiecznymi. I tak to już jest, pamięta się - jeśli w ogóle - tylko tych legendarnych. Ja też, niestety, oprócz znanej ekipy Korczaka ze Stefanią Wilczyńską, nie pamiętam w tej chwili nikogo. Więc może tylko wspomnę Arona Konińskiego z sierocińca na Mylnej.

chrisfox napisał:

weldon napisał:

1942 - Niemcy zlikwidowali prowadzony przez Janusza Korczaka warszawski Dom Sierot.

Data niezbyt znana, na ogół wszyscy podają 6.08 - a to jednak było piątego. Ringelblum, na szczęście, żądał od współpracowników podawania daty i dnia tygodnia, co pozwoliło na weryfikację wielu informacji, także i tej.

Nie umniejszając w niczym niczyjej ofiary, trzeba podkreślić, że Korczak nie był jedyny. Ringelblum pisze, że z wychowawców bardzo w getcie licznych sierocińców, nie pojechali z dziećmi tylko niektórzy, prawie wszyscy poszli z podopiecznymi. I tak to już jest, pamięta się - jeśli w ogóle - tylko tych legendarnych. Ja też, niestety, oprócz znanej ekipy Korczaka ze Stefanią Wilczyńską, nie pamiętam w tej chwili nikogo. Więc może tylko wspomnę Arona Konińskiego z sierocińca na Mylnej.

ano było 05.08
jakby ktoś miał wątpliwości, albo tylko był zainteresowany - bardzo ciekawy, fachowy artykuł o ostatniej drodze Korczaka
http://korczakowska.pl/wp-content/uploa … Sierot.pdf
Z osób pominiętych przez autorkę artykułu jako źródła, informację o 05/08 potwierdzał też, cytowany pod koniec, Misza Wasserman Wróblewski, wychowawca z Domu Sierot, który pracował za murami, wychodził rano i wracał do sierocińca po południu/wieczorem. Po powrocie zastał przerwane w połowie śniadanie w głównej sali sierocińca, niedopite, niedojedzone...w tamtych czasach głodu oznaczało to wielki pośpiech...

Co do pamięci - to straszne jest to, że nawet spośród tych którzy szli razem z Korczakiem nie znamy wszystkich - a byli oni wszak na obrzeżu legendy. Pamiętam jeszcze Edelmana, jak mówił o młodych wychowawcach z sanatorium Medema, o jego koleżance z ławy szkolnej, Endusi Inerfeld, którą chciał wyprowadzić, z Mylnej właśnie, a ona pomimo 21 lat się nie zgodziła zostawić dzieci. Taka wychowawczyni z wojennego przypadku. A pamięta się Korczaka...

Ostatnio edytowany przez korsarz (2.09.2012 03:22:26)