Kolejka Marecka - zaciekawiamy Warszawą

A cóż tu komentować? Nie wolno mi źle mówić o Tęczy, bo takie złe mówienie (o czymś co nie jest ponoć żadnym symbolem niczego) może mieć konsekwencje... Tak więc, Tęczy jestem ogromnym zwolennikiem - oprócz tego, że mimochodem i nieoficjalnie zauważam (a w ogóle, ja się tego wyprę, jakby co), że bardzo to dziadostwo psuje całkiem niebrzydki plac. Ale musimy o to walczyć do upadłego, za pieniądze podatników (a skądinąd, Mazowsze pewnie zaraz nam zlicytują, bo nie wiedzieć czemu nie ma na janosikowe). A czyjeś tam groby sprzed kilkudziesięciu lat... aj, komu to potrzebne, tylko niechęć do sąsiadów sieje. I w ogóle, to jest takie niepozytywne i nieprzyszłościowe myślenie. Po co komu groby, taka ładna tęcza, to całkiem insza inszość.

Znany efekt. Na zajęciach z komunikacji interpersonalnej pokazuje się uczestnikom jakiś obrazek. I prawie każdy widzi na nim coś innego, niż pozostali Tak i tu.

Skądinąd, ten tekst nas, szarych mieszkańców miasta (celowo i złośliwie nie używam zdewaluowanego słowa "warszawiaków") nie dotyka w ogóle. On mówi o braku zainteresowania władz, nie o tym, czy ludzie na cmentarzu byli i co robili.

Tak przy okazji, położony w takiej właśnie kwaterze - zresztą z brzegu, w miejscu dość eksponowanym - grób Walerego Sławka, naprawdę nie wygląda nadzwyczajnie. I nie o mech tu chodzi, on się całkiem i po prostu rozsypuje.

Na pytanie drugie odpowiedź jest dość prosta

Pytanie pierwsze wydaje się dość zasadne - niezależnie od mojej prywatnej oceny stanu dbałości o groby. A odpowiedź? Też nietrudna: priorytety, panie, priorytety.

Ponoć Polaków zawsze zaliczano do narodów patrzących raczej w przeszłość, ale to się chyba prędko zmienia. Nic w tym złego - tyle, że widzenie wyłącznie przyszłości kojarzy mi się ze zwierzątkami. One nie mają przodków ani historii, jedynie przyszłość (najpierw gastryczną, potem gastronomiczną).

Serialu nie znam, albo nie kojarzę. Tak, czy inaczej hańba

Tęczy (słowo daję) na żywo nie widziałem. Na zdjęciach wygląda badziewnie. W ogóle, ma zachwiane proporcje, powinna być wyższa. I kolorystycznie też jakaś taka cieniutka, szare dziadostwo jakby daltonista jaki projektował. Wygląda na niedrogą - co, niestety, nie jest prawdą. Szpeci(ło) toto plac, aż miło.

Skądinąd, w Warszawie to nic nowego (takie szpecenie). Zeszpeci taki (taka) jeden(a) z drugim(ą) a potem inni przyjadą i piszą w internecie, że tu brzydko jest. I tak rozeszła się ta pogłoska (...) i trwa do dnia dzisiejszego, jako rzecze Pismo.

Powinienem być dumny, gdyż Ja (z dużej litery, jak piszą w sieci niektórzy) płacąc tu podatki, to wszystko finansuję. Cóż, mam defekt. Nie jestem.

Ależ wspomniałem wyżej, że kiedy ileś tam osób patrzy na to samo, każda widzi co innego

Ściśle odpowiadając na postawione powyżej pytanie:

weldon napisał:

Mnie ciekawi wasza opinia o wpisie, który przedstawia kompletnie nie to, co można było 11 listopada zobaczyć na Powązkach.
(...) mz ten obraz jest krzywdzący dla nas, warszawiaków.

Czytałem ten nieszczęsny wpis kilka razy. Szukam, szukam i nie znajduję miejsca, które mówiłoby cokolwiek złego o warszawiakach. Chyba, że ktoś się aż tak mocno utożsamia z - owszem, wymienionymi - władzami naszego nieszczęsnego miasta. Ale to już nie moje zmartwienie.

Tak więc tekst, o którym mówimy, w moim odczuciu warszawiaków w żaden sposób nie krzywdzi. Bo to, że autor, jak pisze, woli pójść na cmentarz, niż na cepeliadę czy inszy bieg, nie jest dla mnie jednoznaczne ze stwierdzeniem, iż oprócz niego nikogo innego na Powązkach nie było.

W jednym Cię natomiast poprę:

weldon napisał:

Pradziad walczył, dziad walczył, a wnuk ... narzeka
(...)
Zamiast, jak wielu w tym dniu, schylić się i obmieść, woli narzekać i wypłakiwać się, jacy to ONI są niedobrzy.

Szkoda człowieka i tyle
Ja to odbieram również w trochę innej płaszczyźnie. Autor w ten sposób niejako określa swój stosunek do otoczenia, jakoś się pozycjonuje. No i właśnie, narzekania z takiego punktu widzenia miałyby mnie dotknąć? Niedoczekanie