Kolejka Marecka - zaciekawiamy Warszawą

Faktycznie, niektórzy są zainteresowani. Pięknie dziękuję za informację (którą, niestety, zmuszony jestem przenieść do koncika nie do końca kultóralnego, gdyż tu kłóci mi się z widzimisię )

Z Weiglami historia jest niezwykle interesująca. Bardzo mnie ciekawi, co tam o nich będzie. Przy okazji takiego tematu, powinno być też być coś o innych muranowskich garbarzach, przynajmniej Pfeiffrach i Temlerach. Pójdziemy, zobaczymy, zrecenzujemy. Być może, coś z informacji przyda się nam podczas spotkania 10 kwietnia na Chłodnej.

Czy zakaz fotografowania wisiał na drzwiach DSH od zawsze, czy to jakiś świeży wymysł? Dojrzałem go niedawno i mocno mi się zrobiło niesmacznie.

chrisfox napisał:

Czy zakaz fotografowania wisiał na drzwiach DSH od zawsze, czy to jakiś świeży wymysł? Dojrzałem go niedawno i mocno mi się zrobiło niesmacznie.

Powiesili go chyba po mojej wizycie na wystawie "W obiektywie wroga".

A coś takiego może być? Jest podany nawet numer telefonu ...... tylko coś króciutki.



Niestety nie wiem co to są klapony.

Klapony to sa membrany zaworow pomp.

Taa, dobre z tym Panem Treuhänderem
A przy okazji domu rodziny Weigle - słynne zdjęcia z Goliatami teź tam zrobiono

Wracając do pana komisarza Treuhändera. Nie byłem, nie widziałem (za rękę nikt mnie nie złapał), jednak... Autor wspomnień podczas okupacji nie mieszkał już na Piaskowej i z garbarnią - jak się zdaje - nie miał wiele do czynienia, firmę prowadził wówczas jego stryj. Aleksander Weigle zadeklarował przynależność do narodu niemieckiego, mógł więc w miarę spokojnie funkcjonować jako przemysłowiec. Po wojnie zresztą znaleźli się liczni świadkowie pomocy udzielanej przezeń podziemiu i Żydom - jednak nie o tym tu mowa. Czy możliwe jest, by prowadzona przez volksdeutscha garbarnia była nadzorowana przez treuhändera, skoro znacznie większy zakład Pfeiffrów takiego nie otrzymał? A różnica była jeszcze i w tym, że Józef M. Pfeiffer stanowczo odmówił podpisania volkslisty.

Garbarstwo nadzorowane było - ściśle, ale raczej jednak na nieco innych zasadach - przez Urząd do Gospodarowania Skórami i Futrami, kierowany przez niemieckich fachowców, z którymi ściśle współpracował (bardzo zresztą we Wspomnieniach warszawskiego przemysłowca pozytywnie odmalowany) Wilhelm Weigle, z Niskiej 61. O żadnych  treuhänderach, wzmianki nigdzie nie znalazłem. A sądząc z niezwykłej precyzji opisu, gdyby coś takiego miało miejsce, taka informacja we wspomnianej książce z pewnością by się pojawiła.